ഛന്ദസ്സില്ലാത്തതും
ഗേയസുഖമില്ലാത്തതുമായ
കവിത പോലെയാണത്രെ
എന്റെ പ്രണയം ..
പ്രാസവും സമാസങ്ങളുമില്ലാതെ,
ചമയവും ചമല്ക്കാരവുമില്ലാതെ,
വൃത്തവും വൃത്താന്തങ്ങളുമില്ലാതെ ..
ചര്വിത ചര്വണമായൊരു
വിലക്ഷണ കാവ്യമെന്നെന്നെ
പ്രണയിക്കുന്നവര് ......
ജര കയറിയ ഹൃദയത്തില്
അനുരാഗമെന്നൊന്നില്ലെന്നും ..
സ്നേഹഗ്രന്ഥികള് നിര്ജീവങ്ങളായ്
കാലങ്ങളായെന്നും ഞാന് ..
എന്നിട്ടുമെന് പ്രണയ ഹോത്രത്തിലെ
ഹോമദ്രവ്യം പോലെ
ചില വീണ്ടു വിചാരങ്ങള്
പിന്തുടരുന്നു....
ദൈവമേ ..നന്ദി...:)))
ReplyDeleteസാജിദ...എഴുത്ത് കൊള്ളാം..പക്ഷെ ലളിതസുന്ദരമായ വാക്കുകളില് കവിത എഴുതിയാല് വായനക്കാര് നിഘണ്ടു തേടേണ്ടി വരില്ല. :))
ReplyDeleteകൂടുതല് എഴുതൂ ..ഇനിയും മികച്ച രചനകള് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു
ReplyDeleteആശംസകൾ...
ReplyDeleteനന്നായെഴുതി.. ആശംസകള്..
ReplyDeleteനന്നായിട്ടുണ്ട്..
ReplyDelete