അപരിചിതങ്ങളായ
വഴികളിലൂടെയാണെന്റെ യാത്ര
അറിയാമെനിക്കീ
വേനല് ചൂടിന്റെ കാഠിന്യം
എങ്കിലും മഴനിഴലുണ്ടായിരിക്കും
എനിക്കൊപ്പം ....
നിനക്കതോര്മ്മയുണ്ടോ
ശൈത്യം ഉറഞ്ഞ
ഇടനാഴിയിലെവിടെയോ
നമുക്ക് നമ്മെ നഷ്ടമായത്..
തിരികെ വിളിക്കാനാവില്ലെന്നറിഞ്ഞും
മൌനത്തിന്റെ നീരാളിക്കരങ്ങളില-
മരുമ്പോള് നിന്റെ കത്തുന്ന കണ്ണൂകളില്
ഞാന് തേടിയതെന്താണ്.....
താണ്ടുന്ന പാതയുടെ
നീളമോ ദിശയോ
അറിയാതെയാണെന്റെ യാത്ര.
ഋതുക്കള് മായ്ക്കാത്ത
നിന്റെ കാല്പ്പാടുകളെ
പിന്തുടരുമ്പോളെനിക്ക്
വഴികാട്ടിയായ്
മനസ്സിലെരിയുന്ന ചിതയിലെ
വിവശ നാളങ്ങള് .
ഏകാന്തത തിന്നു തീര്ത്ത
മനസ്സുമായാണെന്റെ
പ്രയാണം ..
ഓര്മകളില് ചിതലരിക്കും
മുന്പ്
നിന്നിലലിയാനാവുമെന്ന്
വലിഞ്ഞ് മുറുകുന്ന
കാല്പ്പാദത്തിന്നടിയിലെ
ഓരോ മണല്ത്തരിയുമെന്നോട്
മൊഴിയുന്നു....
വെയില് മരങ്ങള്ക്കിടയില്
വാടിയ നിഴലുകള് തളര്ന്നു
വീഴുന്നു..എന്നാലും,
ഒരുയിര്ത്തെഴുന്നേല്പ്പിന്റെ
പിടച്ചിലില് ഞാനാശിക്കുന്നു;
ഇരുളിന്റെ മടിയിലെ
നിശ്ശബ്ദതയില്
നിശ്വാസത്തിന് ആന്ദോളനം
കേള്ക്കും വരെ;
ആത്മാവിലാളുന്ന അഗ്നിയില്
കാണും വരെ ;
മറവിയെന്നെ
വിഴുങ്ങാതിരുന്നെങ്കിലെന്ന്...