സ്വര്ണ്ണ മല്സ്യമേ
നീന്തി തുടിക്കും സ്ഫടികപാത്രം
മനോഹരമെന്ന് കരുതുന്ന
നീയന്ധയോ
കുമിളകളില്ലാത്ത നീര് തടത്തിലെ
ഉള് തുടിപ്പുകള് കേള്ക്കാത്തബധിരയോ
മോഹങ്ങളും മോഹഭംഗങ്ങളും
പറയാനാവാത്തതിനാല്
മൂകയോ..
അഴകു ശാപമായതിനാലോ
നിനക്കീ തടവറ ജീവിതം ..
ചില്ലു പാത്രത്തിനപ്പുറത്തെ
വര്ണശബളമാം ലോകം
നിന്നെ മായക്കാഴ്ച്ചകള്ക്കായ്
മോഹിപ്പിക്കുന്നുവോ..
ക്ഷണികമാം ആയുസ്സില്
ചെകിളയും പിളര്ത്തി
ജീവവായുവിനായ് തുടിക്കുമ്പോഴും
കേഴുന്നുവോ നീ ഇത്തിരി
ജീവിതത്തിനായ്..
ഓരോ കുതിപ്പിനൊടുവിലും
കൂപ്പു കുത്തി ഊളിയിടുമ്പോഴും
ചിറകുകള് പിടപ്പിച്ച് വീണ്ടുമൊരു-
യര്ത്തെഴുന്നേല്പ്പിനു നീ ശക്തയോ..
വിങ്ങുന്ന മനമോടെ മിഴികളില്
തൂങ്ങും ഇരുട്ടില് ഉറക്കം നടിച്ചാലും
നീയറിയുന്നില്ലാ കണ്ണാടിക്കപ്പുറത്തെ
കപടലോകം..
വശ്യസൌന്ദര്യത്തിന് ആധിക്യമോ
മസ്തിഷ്കരഹിത മന്ദതയോ നിന്
മുഖമുദ്ര..
വെറുമൊലങ്കാരവസ്തുവായ്
നീ അധഃപതിക്കുമ്പോഴും
നിനക്കില്ലാതാവുന്നതെന്ത്.?
തന് പോരിമയിലൂറ്റം കൊള്ളാനാവാതെ
ദുര്ബലപ്പെടുന്ന വ്യക്തിത്വമോ;
സ്നേഹിക്കപ്പെടാനാവാത്തൊരു
ഹൃദയമോ..
=========================================================================
അഴകു ശാപമായതിനാലോ
ReplyDeleteനിനക്കീ തടവറ ജീവിതം ..
നല്ല വരികള് ആശംസകള്
നല്ല വരികള്... ആശംസകള്
ReplyDeleteതീഷ്ണതയുള്ള വരികള്.. ചുറ്റുപാടുകളിലെ പല ജന്മങ്ങളും സ്വയം ഒരു മല്സ്യമായും, ചിലര് മല്സ്യമാകാന് നിര്ബന്ധിക്കപ്പെടുന്ന അവസ്ഥയും ധാരാളം.. ഒന്നിനും വേണ്ടിയല്ലാതെ ആടിത്തീര്ക്കുന്ന ജന്മങ്ങള്..
ReplyDeleteഎന്റെ സ്വത്വത്തെ കെടുത്തി ഈ ചില്ല് കൂട്ടില് തളച്ചിട്ടത് ആരാണ്..?
ReplyDeleteഈയൊരരക്ഷിതാവസ്ഥ എനിക്ക് നിര്ബന്ധിച്ചതെന്തിന്..?
ഒന്ന് കുടഞ്ഞെറിയാന് പോലും സാധ്യമാവാതെ കണ്ട് എനിക്കീ പാരതന്ത്ര്യം വിധിച്ചതെന്തിന്..?
ഒരുപാട് ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു കവിത ;വായനനുഭവത്തിന്നിടയില് ഇത് ഞാന് തന്നെയോ ;അതോ നീയോ എന്ന ചിന്തകളിലേക്ക് കൈ പിടിച്ചു നടത്തുന്ന വരികള് .....!!♥ Aami
ReplyDelete